Van oost naar west

Hallo beste lezers, 

Ik zit hier nu op mijn bed op de hotelkamer in Page, Arizona de laatste dagen te beschrijven. We waren gebleven in Boston. Een van de steden welke veel historie heeft met vrijheid en slavernij. Aangezien we maar ongeveer anderhalve dag hadden in Boston hebben we op vrijdagmiddag door het oude centrum heen gelopen. Beetje kijken wat Boston inhoud. Het is dus een stad met (nog steeds) veel Engelse invloeden. Maar toch ook veel nieuwe gebouwen. En toch is het niet groot. Het is een compacte stad, anders dan Washington en New York. Alles is goed te bereiken met de metro, welke eigenlijk thuishoort in de jaren 50. 

Op zaterdag konden we mee met een gratis tour met de ranger van de nationale parken van Amerika. Een stukje over de freedom trail gelopen. Dit zijn locaties welke veel geschiedenis hebben over de tijd van de Engelse overheersers en de manieren hoe de Amerikanen daar tegen in zijn gegaan. De rest van de dag hebben we de stad bekeken en nog wat oude historische locaties. 

Op zondag was het dan tijd om de oostkust te verlaten en richting het westen te gaan. Deze keer niet met de trein, dat zou ons gemiddeld 22 uur kosten maar gewoon met het vliegtuig. Een vlucht van ongeveer 6 uur. En dan aankomen in Las Vegas met drie uur tijdsverschil. Kunnen we de middag nogmaals overdoen. Zo handig en zo fijn voor je interne klok. Bij aankomst op het vliegveld kon je gelijk merken dat we in Las Vegas zijn. Tussen de winkeltjes en vertrekhallen staan er gokmachines. Tja, alsof een vliegticket niet duur genoeg is, nu kan je op het vliegveld de rest van je geld kwijt. Maar goed, aangezien we binnenlands hebben gevlogen geen gezeur met douane controles en lange rijen. Even gauw de bagage ophalen, welke voor het gemak op de verkeerde bagageband terecht is gekomen en dan maar op zoek naar de shuttlebus voor de autohuurlocatie. We stappen dus de aankomsthal uit en stappen gelijk 40 graden in. Oventje en toch even weer een stuk warmer dan aan de oostkust. We hadden een hele vriendelijke man achter de balie bij de autohuur en met een paar minuten was de auto geregeld. Bij het ophalen van de auto in de garage was onze auto er niet dus kregen we een gratis upgrade voor een luxere auto. Vind het helemaal prima en nu hebben we dus een slagschip. Past wel bij de levenswijze van de Amerikanen. Big, bigger en biggest. 

Nu is Las Vegas natuurlijk de stad om te gokken, de stad dat alles mag en alles kan. Maar niet voor ons. We hadden een tas vol met wasgoed en tja, zoals wij goede huisvrouwen doen moet dit natuurlijk ook even gedaan worden. 

We mochten op maandag gelijk een stuk rijden door de woestijn naar Page, Arizona. Een rit van ongeveer 4,5 uur. Nou ja, dit ligt even aan de staten waardoor je heen gaat. In Las Vegas hadden we 9 uur tijdsverschil met Nederland. Onthou deze maar even. We rijden over de snelweg eerst door Arizona dus nog steeds 9 uur. Dan rijden we door over de snelweg richting Utah, 8 uur tijdsverschil, daarna afbuigen terug naar Arizona dus weer 9 uur tijdsverschil. Maar aangezien we hier in Page op 10 km afstand van de staatsgrenzen zitten kan de klok van bijvoorbeeld de auto wel eens haperen. 

Page ligt bij Glen Canyon. Een gigantisch stuk natuurgebied met veel canyons en en groot meer, Lake Powell. Ook ligt Glen Canyon verbonden met veel andere grote natuurgebieden zoals canyonlands en capitol reef. Even een grappig feitje: een aantal jaar geleden zijn wij hier op ongeveer 30 kilometer langs gekomen, alleen hebben we toen de weg genomen naar Monument Valley en daarna door naar Canyonlands. Dus het is een bekend stuk waar we nu zijn. En vandaag mochten we dan eindelijk mee op twee tours. Dit is waarom we terug zijn gegaan naar dit deel van de Verenigde Staten. Antelope Canyon. Toch wel de mooiste van de valleien in deze regio en misschien wel van het land. Antelope Canyon ligt in het Navajo reservaat en is dus ook indianen gebied. De canyon is opgedeeld in twee delen. De Upper Canyon en de Lower Canyon. Hoewel het niet logisch klinkt is de Upper Canyon makkelijk bereikbaar. We werden in de stad opgehaald door een 4-wheel drive auto en deze brengt je over en stuk woestijn zand gelijk naar de ingang van de Canyon. Deze is gelijkvloers en eigenlijk maar 200 meter. Deze Canyon is ontstaan door regen en erosie en slijt elke keer verder. Binnen heb je dus prachtige kleuren, de zon valt op mooie plaatsen naar binnen en hele aparte rotsformaties. Nadat we met alle ah's en oh's door de Upper Canyon zijn gelopen werden we weer netjes in de stad gedropt. Hier hebben we onze auto gepakt en zijn we naar de Lower Canyon gereden. Ook hier een tour geboekt. Deze tours zijn nodig omdat je anders niet de Canyons in kan gaan. De Lower is niet zo makkelijk te bereiken. Eerst een stuk over woestijnzand en daarna met een gigantisch steile trap naar beneden. Zo een trap dat je eigenlijk alleen maar achterstevoren naar beneden kan gaan. Hoewel je hutje mutje door de Lower Canyon heen gaat is het absoluut magisch. Je loopt van trappetje naar trappetje, van over de rotsen tot er tussen door. Onze gids wist precies waar de mooie foto's gemaakt konden worden en hij was ook zeer bereid om dit te doen voor ons. Het verschil tussen Upper en Lower is dat de Upper het moet hebben van het zonlicht en de Lower van de kleuren. En dit kan ik gelukkig op mijn eigen foto's zien.

Morgen gaan we op pad richting Bryce Canyon. Een plek die we reeds bezocht hebben een aantal jaren geleden maar nu toevallig op de weg naar boven tegenkomen. 

Groetjes Leande en Wendy