Hiha mensen

Lieve lezers en lezeressen,

Hierbij weer even een berichtje uit Nieuw-Zeeland. Ja, ik ben er nog steeds en ik zie ook steeds meer mooiere dingen. Volgens mij ben ik gebleven bij Omapere. Samen met Irene ben ik hier op donderdag aangekomen. Op vrijdag een paar wandelingen gemaakt in het Waipoua Kauri Forest. Een bos van ongeveer 18 kilometer groot met verschillende Kauri bomen. Voor de mensen die niet weten wat een Kauri-boom is even een korte uitleg. Kauri is een Nieuw-Zeelandse inheemse boom wat hier al is sinds de Maori tijd. Dus er staan bomen van 1000 jaar en ouder. Kauri is tevens ook een van het hardste hout dat hier verkrijgbaar is. Maar goed, zover de les voor vandaag. We zijn dus op zoek gegaan naar de grootste Kauri boom in Nieuw-Zeeland. De betreffende boom hebben we inderdaad gevonden. Zo'n 51 meter hoog en een omtrek van ongeveer 17 meter. Das een aardige boom. Verder hebben we nog wat andere bomen bezocht in het bos en ik moet toegeven dat ze aardig indrukwekkend zijn. Nu is de westkust (of eigenlijk heel Northland) de woonplaats van veel Maori's. Dus Irene en ik hebben maar even een workshopje bone-carving gedaan. Het maken van een Maori ketting uit koeienbot. Zelf ontwerpen, zelf uitsnijden...branden, hoe je het ook wil noemen. Erg interessant, aardige leraar en een voldoening aan het einde van de dag. Dus ben de trotse eigenaar van een eigen Wendy ontwerp.

Op zondag was het toch de tijd om van Omapere terug naar Keri Keri te rijden. Irene neemt daar de bus van Keri Keri terug naar het noorden en ik ga meer naar het zuiden van het Noordereiland. Wel ondertussen nog gewinkeld bij the warehouse, een giga warenhuis waar alles toch wel redelijk goedkoop is. Trui gekocht voor 20 dollar = ongeveer 10 eurootjes. Verder wat boodschappen gedaan en door naar Keri Keri gereden. Nog even wat baaien bekeken. We zijn natuurlijk niets voor niets in Bay of Islands. En hoewel je veel baaien kan zien in Bay of Islands zijn ze allemaal mooi en divers. Geen enkele is hetzelfde. Na een kleine week is het toch tijd geworden om afscheid te nemen van Irene. Ben dus weer in mijn uppie naar Paihia gereden. Heb ook besloten om eerst wat verder naar het zuiden te rijden om daar te gaan werken. Iets meer mogelijkheden. Ben ook op woensdagmorgen van Paihia naar Thames gereden. Een ritje van ongeveer 6 uur. Thames is het begin van Coromandel Penisula, een schiereiland aan de oostkant van Auckland. Een erg mooie rit met veel bergwegen, prachtige uitzichten en veel regen. Maar heb wel wat mooie foto's kunnen maken. Na zo'n dag in de auto had ik niet erg veel zin om nog lekker actief bezig te zijn. Maar nu is Thames redelijk groot (naar Nieuw-zeelandse maatstaven)en er is geen bal te doen. Dus ben op donderdag doorgereden naar de andere kant van het schiereiland. Via Coromandel town. Het probleem is altijd wanneer je foto's van de mooie olaatsen maakt het er nooit zo mooi weer uitziet. Dus ik kan iedereen aanraden om een keertje (terug)naar Nieuw-Zeeland te gaan en zelf daar even rond te rijden.

Ik ben nu ondertussen aangekomen in Karangahake. Een dorp ten grootte van 2 huizen en 1 hostel. Maar wel veel wandelingen om te doen hier. Een grote vallei met watervallen in de buurt dus dat zit wel goed. Ben vandaag dus alleen in een hostel. Heb alle ruimte, heerlijk zeg.

Maar dit is het wel voor nu. Het is ondertussen al 16 november en ben dus al meer dan twee weken in Nieuw-Zeeland. En al meer dan twee maanden van huis.
Nog even een mededeling van huishoudelijke aard. Mijn thuiskomst datum staat al vast. 25 juli 2008 (sorry Jet, op je verjaardag)Aangezien het weer op het zuidereiland aardig veranderd in de winter (sneeuw, ijzel, regen, wind..eigenlijk alles door elkaar alleen niet op dezelfde tijd)en mijn auto misschien niet de winterbergen aankan is het dan wel tijd om de heerlijke warmte van Fiji op te gaan zoeken en daarna via de USA terug naar huis te keren.

Veel liefs Wendy