Deep South III

Donderdag hadden we een volle dag in Nashville. De stad van de muziek. Het heeft ook als bijnaam “the Music City”. Dit is overduidelijk als je weet hoeveel muziek hier vandaan komt. Elke countryster wil hier zijn album opnemen en na verloop van tijd worden opgenomen in de Country Music Hall of Fame. 

Wij zijn vanaf het hotel aan de wandel gegaan om de stad te gaan verkennen. Het was al heerlijk warm buiten, eerder benauwd en dit om 9 uur al. We horen al dagen over het soort van hitteplan wat hier dan in werking treedt. Nou ja, hitteplan? Het is eerder een straf des doods als je naar buiten gaat. De temperaturen zijn hier in het zuiden flink aan het stijgen en dan een hogere luchtvochtigheid en kans op zware buien maakt het allemaal wat spannender. Maar we gaan natuurlijk niet de hele dag binnen gaan zitten bij de airco welke op standje diepvries staat. Dus langs het stadion van de Tennessee Titans lopen we de brug over de stad in. Downtown Nashville is zeer compact en eigenlijk zit alles op loopafstand. Eerste stop: country music hall of fame. Een museum en beroemdheidstraatje in een gebouw gepropt. Niet wetende wat te verwachten is het een aangename verrassing. We worden op de derde verdieping gedropt met de lift en hier zien we een grote verscheidenheid aan attributen, gitaren, oude films, kleding en posters. We kunnen hier onze ogen uitkijken en flink foto’s nemen van alles wat er staat. Op de tweede verdieping vinden we de echte hall of fame. Ja, zoals meer dingen werkt hier alles anders dus ook hier ga je van verdieping 3 naar 2. De hall of fame geeft plakkaten weer van artiesten die het voorrecht hebben tot de hall of fame. Denk aan Dolly Parton, Johnny Cash etc. Hierna nog even door de souvenierswinkel en we kunnen naar het volgende item op de stadskaart. Het Johnny Cash Museum. Deze beste man heeft een eigen museum gekregen vanwege de invloed op de muziek in deze stad. Het museum is zeer interessant en vol met informatie en muziek. Het museum eindigt met een stukje over zijn laatste album en hit “Hurt”. Dit is zijn laatste hit in 2003 en net hierna is hij overleden. 

Het is ondertussen tijd voor een lunch dus we gaan in een bbq toko zitten waar ook live muziek gespeeld wordt. De beloofde buien zijn ondertussen aangekomen in de stad en je hebt regen en je hebt regen. De regen gaat bijna horizontaal door de straten heen en het onweert flink. Dus we blijven maar even zitten tot het ergste voorbij is. Aangezien we niet eeuwig in het restaurant kunnen blijven zitten nemen we de gok en gelukkig is het al een stuk droger. We lopen richting broadway. De belangrijkste straat in Nashville. Op elk stukje straat staat een bar waar je kan eten, drinken en genieten van soms mooie muziek en soms herrie. Het concept wat hier telt in de stad: het is ergens in de wereld al na 12 uur dus er kan gezopen worden. Overal staat security voor de deur om je ID te checken of je überhaupt wel naar binnen mag. Wij slenteren gewoon door en kijken onze ogen uit. Alles kan hier. Bierfietsen, op de trekker door de stad en gewoon luid brallend door de straat heen denderen. 

Wij zijn redelijk voldaan en lopen terug naar het hotel om hier even bij te komen. 

Op vrijdag zijn we naar Memphis gereden. De stad van Elvis, de stad van soul en de stad van het slavernijverleden. Op de weg naar de stad ligt het Slave Haven/ Underground Railroad. Dit ligt aan de noord kant van Memphis en nogal lastig te bereiken. Zelfs met navigatie. Dus na wat foute wissels om zo te zeggen hebben we het wel gered. Slave haven is een museum gemaakt in een oud huis vanuit 1856. Dit huis was van een Duitser die hierheen geëmigreerd was en een hoop vee had. Dit huis werd gebruikt om slaven, die ontsnapt waren, te verbergen tot ze door konden gaan naar het noorden. De meeste slaven gingen via de Mississippi rivier naar Ohio waar ze vanaf daar naar het vrije Canada gingen. Het huis zelf geeft een goede indruk over het vroeger. Ook een uitleg hoe de slaven vanuit Afrika hier kwamen. Het geeft een goed beeld van alle verschrikkingen die ze moesten doorstaan. 

Ondertussen is het ook in Memphis flink warm en we gaan dus in de oven onderweg naar het hotel. Want ook al mag het vakantie zijn moeten we toch even de was regelen. De lading onderbroeken wordt al een stuk minder en de broek wassen is ook geen slecht idee. 

Memphis is ook bekend om het peperdure Peabody hotel. Dit is een super de luxe hotel waar je kan dineren voor 160 dollar. Maar wij gaan voor de peabody ducks. Dit zijn een stel eenden die letterlijk in het hotel wonen. In de ochtend komen ze naar beneden om in de fontein te zwemmen. Let wel, de fontein staat gewoon binnen,

in de lobby van het hotel. En om 5 uur gaan de eendjes weer naar boven. Mocht je dit willen zien dan moet je dus redelijk op tijd in de lobby gaan staan om dit te aanschouwen. En dit gaat natuurlijk niet normaal maar met een hele ceremonie. Dus ik heb nu foto’s van eendjes die over een rode loper lopen. En op de foto honderden andere mensen die ook foto’s maken van eendjes. Je moet het toch maar bedenken. En het is dus een van de meest bezochte attracties van Memphis. 

Vandaag de laatste dag in Memphis. We mogen dealen met opnieuw een weerwaarschuwing. Hele hoge temperaturen en weer kans op grote en zware stormen. Deel 1 hebben we gehad. Temperatuur van 40 maar de gevoelstemperatuur zat tegen de 46 graden aan. Dit is voor ons Nederlandse meisjes ook best warm. Dus bij het verlaten van het hotel in de ochtend was het al dik boven de 30 graden. Deel 2 hebben we niet gehad. Althans, we wachten er nu nog steeds op. Geen regen gezien. Wel warme wind gehad. Nou ja, het gevoel als je de oven open zet als deze klaar is na het bakken en dan je gezicht erin stopt. Warm dus. Onze eerste stop van vandaag: het national Civic rights museum. Het museum over de strijd voor de burgerrechten. We hebben er echter nooit bij stilgestaan dat dit museum staat op de plek waar Martin Luther King is neergeschoten op 4 april 1968. Dus bij aankomst zagen we het balkon van het motel waarop hij beschoten is. Het museum zelf is zeer interessant. Het gaat over het begin van de slavernij tot de strijd die er nu nog is voor gelijkheid van mensen. Zelfs de bus van Rosa Parks staat in het museum. Aangezien het zo warm was en het een gewone zaterdag is was het wel erg druk in het museum. Maar we hebben alles kunnen zien en zijn hierna teruggelopen naar downtown. Downtown is vooral bekend van Beale street. De straat waar alle flikkerende lampjes, barretjes en winkeltjes zijn. Echter zie je niet veel van de lampjes midden op de dag met de volle zon erop. Maar we hebben foto’s dus soort van bewijs. Na een redelijk late lunch zijn we door de hitte naar de Sun Studios gegaan. Een pittige wandeling naar de andere kant van de binnenstad. De Sun Studios hebben de jonge Elvis Presley een kans gegeven om een plaatje op te nemen. Na verloop van tijd is dit, zoals bekend, goed afgelopen. We konden op een tour mee door de studio’s zelf. Dus een uitleg over de muziek uit de jaren 50 en later. We horen stukjes oude radio, stukjes van de eerste plaat van Elvis en het verhaal van de Million Dollar Quartet. Het gelegenheidssetje van Carl Perkins, Jerry Lee Lewis, Elvis en Johnny Cash. 

Na een warme dag zitten nu nu in het hotel. Nog steeds te wachten op de zware buien en heerlijk languit tv te kijken in de airco. Morgen gaan we naar Vicksburg en schuiven we weer een staatje op. We gaan dan naar Mississippi. 

Gr. Leande en Wendy