Deep South deel 2

We zijn een stuk opgeschoten in de reis. We zitten ondertussen in de staat Tennessee en hebben al wat Staten doorkruist. We zijn begonnen in Georgia, toen naar South Carolina, North Carolina en nu dus Tennessee. 

We zijn op maandag vertrokken vanaf Charleston naar Cherokee. Op papier de langste reisdag van de vakantie. De vluchten niet meegerekend dan. Dus met een tijdige start op pad om de kilometers te vreten. We begonnen goed. Alle files aan de andere kant dus kachelen maar. Maar na een paar honderd kilometer mochten wij er ook aan geloven. Het is schijnbaar normaal hier om al 10 kilometer van te voren aan te geven dat er wegwerkzaamheden zijn en dat je moet stoppen. Dus we stoppen, net als iedereen, al op 10 kilometer voor de daadwerkelijke baanversmalling. Je rijdt dus stapvoets over een hele lange weg en dan zie je dat ze met een stukje weg bezig zijn van 2 meter. Dit gebeurde ons dus 3 x. De vertraging liep dus op en het was al een lange dag. En een warme dag. Rode koontjes in de auto was het gevolg. Toen we eind van de middag dan eindelijk in Cherokee aankwamen waren gelukkig de winkels nog open. Souveniers kijken dus. Cherokee ligt in het indianen reservaat en het is dan ook indianengebied. Met als gevolg dat je hier alle soorten en maten hebt van sieraden, dromenvangers en kleding. We hadden bedacht om bij een familie restaurant te eten wat naast het motel ligt. We konden buiten zitten op het terras en na het doorgeven van de bestelling konden we wachten op het eten, en wachten en wachten. Niet iets wat heel normaal is hier in Amerika. Maar nu kwamen we erachter dat er een wisseling van de wacht was in de keuken en de nieuwe kok er nog niet was. Handig. 

Ons motel zit aan het einde van het dorp en voor het gemak dan ook vlakbij de ingang van het park. Scheelt de volgende dag weer met rijden. 

Op dinsdag was het dan zover. We mogen gaan rijden door het enige natuurpark van onze vakantie. De Great Smokey Mountains. Dit park is trouwen het meeste bezochte natuurpark van de Verenigde Staten. We begonnen in Cherokee, wat in North Carolina ligt. De eerste stop: bezoekerscentrum. Hier maar navragen wat we echt niet mogen missen. Zijn nog best veel dingen dus dat wordt een dag in de auto zitten. Hoewel de zuidelijke Staten redelijk plat zijn gaan we hier wel de hoogte in. We rijden heerlijk door de bossen en klimmen langzaamaan naar een hoogte van boven de 2000 meter. Een van de populairste stops is Clingmans Dome. Op het hoogste punt van 2025 meter. We rijden de slingerende weg op en komen in een file terecht voor het parkeren. Nou, dan kan je wachten. We hebben in de auto het hele file probleem al opgelost in ons hoofd maar zo werken de Amerikanen niet. We gaan gewoon wachten tot iemand wegrijdt terwijl er aan de andere kant van het parkeerterrein plekken zijn om te staan. Maar niemand wil een plekje missen. Ik ben ondertussen uitgestapt en loop voor de auto even uit om te zien of er een plekje is. Dan worden we aangesproken door een aardige man dat hij weggaat en wij op zijn plekje kunnen parkeren. Ach. We zitten toch al bij het hoogste punt. Dus even snel foto’s nemen en wegwezen. Nou, dat viel even tegen. De auto staat dan wel prima geparkeerd maar wij mogen onze beenspieren gaan gebruiken. 800 meter steil naar boven voor het uitkijkpunt. Het was al wat bewolkter en dus kwamen we boven aan waar we eigenlijk niet veel konden zien. Lang leve mist. Maar we hebben er gestaan en verschillende foto’s gemaakt. Maar naar beneden is het ook niet altijd lekker lopen. Doordat het zo steil is zitten de tenen bijna voorbij je schoenen. Ondertussen denkend aan dat je eigenlijk moet plassen. Maar beneden bij het parkeerterrein aangekomen een hele lange rij voor de standaard wc’s van een natuurpark. Van die poepdozen. Spontaan hoef je niet meer te plassen. Toen wij netjes van het parkeerterrein aftreden stond er ondertussen een file van ongeveer 4 kilometer de berg op naar het parkeerterrein. Succes met het vinden van een plekje mensen. 

Wij zijn naar de volgende stop gereden. Newfound Gap. De grensscheiding tussen North Carolina en Tennessee. Check. Gezien, foto’s van genomen en door. We moesten namelijk nog een eindje door. De laatste stop van Cades Cove. Eigenlijk een oude nederzetting met dus oude gebouwen etc. We waren aan het twijfelen of we zouden afbuigen naar de weg uit het park of toch doorrijden. De afslag gemist dus we moesten door. En wat een mazzel. We kwamen stil te staan bij een weiland waar een zwarte beer zat. Alleen zie je dan de oren en een koppie boven het maaiveld en foto’s zijn wat lastig maar deze kunnen we afvinken. We reden langzaamaan door en net voor de bocht zat er een beer net naast de auto. Dus raampje open en foto’s maken maar. Als dat beestje kwaad wilde had Leande nu wat schrammen en een arm minder. De dag kan helemaal niet meer stuk. Bij het bezoekerscentrum van Cades Cove hadden we nog de mazzel voor wat mooie hertjes op de foto dus we zijn compleet. Van het bezoekerscentrum hadden we een kortere weg naar het dorp gekregen. Een over een onverharde weg. Hij was inderdaad onverhard en aardig de hoogte in. Maar het scheelde toch bijna 3 kwartier dus we waren na een lange dag in Townsend. Een klein dorpje in Tennessee. We hadden al van mensen gehoord dat hier een restaurant zat met goed eten. Het was inderdaad goed. We hebben 3 kwartier op een tafel gewacht. Met een goed gevulde maag naar het hotel.

Vandaag de rit van Townsend naar Nashville. Weer een stuk kilometers vreten maar met als voordeel dat we hier een tijdsgrens over gaan. Dus van eastern naar central. Scheelt weer een uurtje. We zitten nu op 7 uur tijdverschil met Nederland. Onderweg naar Nashville zit de hermitage. Dit is het voormalig huis van de 7e president van de Verenigde Staten. Dan hebben we het over het jaar 1828. Dit terrein was een plantage met slaven, ja je leest het goed. Zelfs een president had geen problemen met het gebruik van slaven op je eigen katoenplantage. Maar we mogen even rondlopen door het huis en over het terrein. 

Daarna maar doorrijden naar Nashville. Onze stop voor 2 nachten. We zitten net buiten de stad maar we kunnen wel de skyline zien. Dus morgen maar even de stad verkennen en in ieder geval naar wat muziekmusea. 

Gr. Leande en Wendy