Pacific Northwest en verder

Hallo allemaal,

We zijn weer een stukje opgeschoten. We zitten nog wel in de staat Washington maar nu aan de oostkant.

Op maandag zijn we vanuit Bellingham onderweg gegaan naar de noordwest kant van de staat Washington. Om de kilometers een beetje in de perken te houden (en we zitten pas aan het begin van de vakantie) hadden we van te voren de overtocht met de Ferry geregeld. Deze gaat in een halfuurtje naar de andere kant. We waren dus onderweg naar Port Angeles. Port Angeles is de thuisbasis voor Olympic N.P.
Port Angeles zelf is niet echt de moeite waard. Het kan een stad zijn in elke staat van Amerika. Ziet er allemaal hetzelfde uit. Maar nu met het voordeeltje dat je uitzicht hebt op Olympic N.P. Op dinsdag hadden wij de hele dag ingepland voor het park. Eerst maar even informatie vragen voor wat we kunnen zien. Blijkt dat alles op aardige afstanden rijden zit. Ach. We hebben een auto en we kunnen beiden rijden dus dat moet wel lukken. Eerste stop: Hurricane Ridge. Op een hoogte van ongeveer 1800 meter heb je een prachtig uitzicht over de bergen. Temperatuur was wel een stukje gedaald. We stonden daar dus met 8 graden en een heerlijk fris windje. Daarna hetzelfde stuk weer naar beneden. Op naar Lake Cresent. Een diep meer met een mooie kleur. Wel even langs de wegwerkzaamheden. Dus dan sta je daar een kleine 20 minuten stil. Ondertussen wel trek gekregen dus als tip hadden we the hungry bear café meegekregen. Tja. Een café aan de provinciaalse weg in the middle of nowhere. Wat je er dus van denkt dan kan dan wel kloppen. De halfgare vette patatjes bleven aardig lang hangen. Als laatste stop stond het Hoh rain forest op het menu. Met recht een regenwoud. Groen, vochtig en warm maar wel heel bijzonder. Na al het moois mochten we het hele stuk naar Port Angeles weer terugrijden. Dat is dus het nadeel van grote parken waar maar een weg ligt.

Op woensdag hadden we een rustig reisdagje bedacht. Van Port Angeles naar Eatonville. Een klein dorpje vlakbij Mount Rainier. Maar gelukkig hebben we het weerbericht ook in de gaten gehouden en zoals je kan verwachten op een hoge berg kan het weer wisselen per uur. Dus de berichten voor woensdag waren beter dan donderdag dus we zijn als een gek naar Mount Rainier gereden. Mount Rainier is de 4 na hoogste berg van Amerika met een indrukwekkende hoogte van 4382 meter. Deze zie je dus wel staan van een afstandje. Dus we waren net twee meisjes in een snoepwinkel. Gillend in de auto omdat we een berg zien. Het is dan wel een erg mooie. Veel sneeuw bovenop en zeer vrijstaand. Weer was inderdaad nog mooi toen we daar in de buurt waren maar tegen de tijd dat we bij het bezoekerscentrum waren was de berg al een deel verborgen in de wolken. Toch maar even een paar dingen navragen. Mount Rainier is bekend om de vele bloemenvelden. Zijn we anderhalve maand te vroeg. Alles ligt nog onder de sneeuw. Er lag inderdaad nog een aardig hoopje.

Op donderdag dus nogmaals door Mount Rainier N.P. om naar onze volgende slaapplaats te komen. Wat een verschil met gisteren. Het zat dus potdicht. Alles was grijs, wit en nat. Ook de temperatuur was ietsje anders. Waar we gisteren met 16 graden stonden was het nu nog maar 8 graden of lager. We hebben dus wel mazzel gehad om twee keer door het park heen te rijden. Nu zitten we in Yakima. Een plaatsje aan de oostkant van de staat Washington. Morgen gaan we de staat wissel uitvoeren. Dan gaan we dus naar Oregon.

Groetjes Leande en Wendy