Oregon

Hoi mensen,

Weer even een update uit de Verenigde Staten. We zijn een heel stuk opgeschoten en zitten nu bijna aan het einde van de reis. Maar even terug naar Yakima. Dit was alleen onze slaapplaats en we hebben hier dan buiten het eten en slapen om niets uitgevreten. Is ook wel eens lekker kan ik je vertellen. We zijn vanaf Yakima doorgereden richting the Columbia River Gorge. Het is redelijk zelfverklarend: de Columbia rivier loopt door een ravijn. Het is tevens de splitsing tussen Washington State en Oregon. Dus met het passeren van de lange brug waren we ook zonder blikken en blozen in Oregon. De Columbia River Gorge is een stuk groen met water over een lengte van meer dan 100 kilometer met wat attracties en uitzichtpunten. Eerste stop: Discovery centre. Eigenlijk zijn we hier gestopt omdat ze hier een paar roofvogels hebben zitten die ze laten zien. Wendy helemaal happy, Leande liet het maar over zich heen komen. Maar ik heb dus nu een foto van de Amerikaanse adelaar. Iets wat ik al heel graag wilde. Niet in het wild maar toch.

Daarna een heel stuk langs het water gereden. We kregen als tip om te stoppen bij Vista House. Een spuuglelijk ding boven op de berg. Nou ja, we hadden ook wel zonder deze stop gekund. Dan maar naar de Mulnomah Falls. Deze waren wel een stuk beter. Briljant eigenlijk. Een gigantisch hoge waterval wat daar gewoon naar beneden klettert. En dat aan de kant van de snelweg. We hoefden er deze keer niet eens moeite voor te doen. Net onder de Columbia River Gorge ligt Mount Hood National Forest. En onder het mom van nu we er toch zijn dan gaan we daar natuurlijk ook heen. Deze berg is ook redelijk in hoogte dus bovenop wat wolkjes die net de top bedekten. Maar dat mag de pret niet drukken. Eerst maar langs de ranger station die onderaan ligt. Daar krijgen ze schijnbaar ook niet veel bezoekers dus ze hadden alle tijd voor ons. Hier kregen we ook weer een tip mee en deze was zeker de moeite waard. De Timberline Lodge halverwege op de berg. Er was nu niet veel te doen, dit zal vanwege de zomer zijn maar wel prachtige uitzichten. Op de terugweg naar beneden langs Lake trillium gereden. Een meer met Mount Hood op de achtergrond. Poster materiaal. Daarna konden we nog ongeveer 2 uurtjes doorkachelen naar Madras. Onze slaapplaats voor de nacht.

Vanaf Madras kan je naar de John Day Fossil Beds National Monument rijden. Drie locaties in een groot gebied waarin je eigenlijk het verleden kan zien. Fossielen, verschillende gesteenten en dergelijke. Het ging ons eigenlijk om de Painted Hills. (Voor wie is de mol kijkers onder ons: hier was de fietsopdracht met het verhangen van de alfabet bordjes). Maar het is daar ongelofelijk mooi. De bergen hebben daar inderdaad de kleuren alsof ze geverfd zijn. Geel, rood, paars. Je blijft dus foto's nemen. Daarna maar doorrijden naar Bend.
In Bend zitten we iets dichter bij de volgende stop. Crater Lake. Nou ja, dichtbij... nog bijna twee uur rijden. Crater Lake is het diepste meer van de Verenigde Staten. Het is ontstaan door een vulkaanuitbarsting waardoor er een grote krater ontstond. Door sneeuw en regen is de krater gevuld met helder water en heeft dus geen invloeden van de zee. Het heeft een ongelofelijke blauwe kleur en ook zeer fotogeniek. We waren echter niet alleen in het park dus een parkeerplaats zoeken bij het bezoekerscentrum was echt een drama. Schijnbaar is het een leuk familieuitje op de zondag.

We zijn nu in Coos Bay. Een dorpje aan de Oregon Coast. Niet veel te doen hier op maandag omdat alles eigenlijk dicht is. Maar we gebruiken nu de tijd om even rustig aan te doen. Even fish and chips eten in een schattig piepklein cafeetje wat op het water drijft.
We hebben dus het grootste deel van de reis er op zitten. In mijn laatste verslag zal ik dan nog de rest vertellen van de laatste paar dagen.

Groetjes Leande en Wendy